De geboorte van woorden en gedichten
Woorden, verhalen worden niet zo maar geboren. Een verhaal komt niet overal tot leven. Er zijn plekken waar verhalen en gedichten levensvatbaar zijn. En andere plaatsen waar zij ten dode zijn opgeschreven.
Waar ik die plaatsen vind van levensvatbare verhalen? Enkele streken waar verhalen aan de oppervlakte komen zijn de Pyreneeën, grote delen van Groot-Brittannië en Zuid-Oost Groningen. Vaak zijn het streken die op door mensen getrokken grenzen liggen. Alsof mensen de verhalen van de aarde willen scheiden. Het zijn streken waar verschillen in culturen, gewoontes en normen met elkaar in botsing komen. Plaatsen waar bomen (of bergen) naar de hemel reiken, de aarde een visioen heeft, je de hartslag, het ritme, van die aarde kunt voelen.
Er is nog een bijzondere plaats waar verhalen worden geboren: in de harten van mensen. Mensen die zien, horen en voelen waar het om gaat. Mensen die zich laten meevoeren op de stroom van het leven, op de levensstroom van de aarde.
Elk verhaal, elk gedicht dat is geboren, moet worden gekoesterd, geliefd, verteld en gedeeld. Alleen dan kan het groeien en tot wasdom komen.