Gedachten als sneeuwvlokken
Gedachten zijn als sneeuwvlokken
dwarrelend naar beneden,
vinden rust op het vers
omgeploegde veld.
Tekening in wit en zwart
en allengs alleen maar wit
tot alle geluid verstilt.
Gedachten zijn als sneeuwvlokken
dwarrelend naar beneden,
totdat ze – elders – neerdalen
op de tong van een kind.
Prikkelende vreugde-
kreten en twinkeling.
Gedachten worden door een
razende storm voortgejaagd,
opgestuwd tot ze achter een
hindernis blijven haken.
Samengeklonterd worden zij
met elkaar onherkenbaar.
Gedachten zijn als sneeuwvlokken
dwarrelend naar beneden,
smelten als sneeuw voor de zon.
Verdwijnen als het zonlicht
ze vangt. Voor altijd verdwenen,
opgegaan in hoger sferen.