04. Blog Nieuw-Zeeland: Going North – A New Adventure
Na een aantal dagen Auckland verlaat ik deze plaats dan voor het ‘echte’ werk, m’n roadtrip door Nieuw-Zeeland. Noordwaarts trek ik. De warmte tegemoet richting evenaar (hoop ik). Maar als ik Nieuw-Zeelanders spreek, hoor ik ze klagen over het weer. Ze hebben nog nooit zo’n koud en nat voorjaar gehad. Ik ben in ieder geval blij dat ik m’n dikke vest heb meegenomen, dat ligt altijd onder handbereik. Of ik heb het aan.
Op weg maar het noorden passeerde ik Warkworth. Dit plaatsje moest ik echt even aandoen aangezien m’n favoriete detectiveserie, Brokenwood Mysteries, hier voor een groot deel is opgenomen. 
Het is echt een plaatsje met een opgeruimde en relaxte sfeer, herkenbaar van de serie.
Verder trekkend langs de kust naar het noorden genoot ik van de gebruikelijke vakantiegenoegens (een ijsje) 
en kwam ik aan op Uretiti Beach 
Campsite. Daar ging het dan gebeuren, de eerste keer eten en slapen vanuit m’n rijdende huisje. Maar voor het zover was eerst een wijntje uit m’n super-de-luxe wijn’glas’. Gelukkig heb ik vier van dit soort ‘glazen’, 1 voor thee, 1 voor koffie, 1 voor sap en dus 1 voor wijn. Nu nog de vraag hoe ik ze allemaal uit elkaar houd 😀 😃.
Eerste indruk van vandaag, ik heb onderweg m’n ogen uitgekeken…
Na een prima nacht trok ik de volgende ochtend verder voor de ontmoeting met m’n eerste Nieuw-Zeelandse waterval, de Whangarei-Falls nabij het gelijknamige plaatsje.
Omdat ik mijzelf niet tot de ’toeristisch-plaatjes-schietende-en-direct-verder-trekkende’ reizigers reken, trok ik m’n wandelschoenen aan voor een lekkere wandeling in het aangrenzende bos. Heerlijk.
Op de Otamure Camping Ground vond ik m’n volgende overnachtingsplek. Hoewel, als ik het uitzicht vanaf mijn plekkie zag, vroeg ik mij af of er veel van slapen terecht zou komen …
Maar oh, ondanks het ‘decoratieve’ zonnetje, wat was de wind hier snijdend koud.
De derde dag van mjjn roadtrip zou eindigen op Puriri Bay Camp. Een heerlijke plek met fantastisch uitzicht waar ik niet één, niet twee maar zelfs drie nachten zou blijven. Daarover echter in de volgende de Blog.
De dag startte met echt Engels weer, zwaar bewolkt met (te) vaak een regenbui. Dat 
paste wel prima bij het landschap. 😀 😉
Maar na een aantal regenbuien en de veerpont kwam ik dan uiteindelijk op plekjes met ongekende uitzichten en doorkijkjes.
Auckland is gebouwd op 49 vulkanen. En hoewel de laatste eruptie zo’n 600 jaar geleden heeft plaatsgevonden, zijn het geen ‘dode’ vulkanen. Als er een nieuwe uitbarsting mocht komen, kan dat overal in de stad gebeuren.
en het ook nog eens begon te regenen. Maar ik ben zonder brokken te maken bij mijn lodge gearriveerd. Naar de supermarkt lopen was flink stijgen en dalen, maar wel fijn om na al dat zitten in het vliegtuig even goed de benen te kunnen strekken. Na het eten was ik helemaal uitgeteld (en ook niet erg communicatief meer). Ik ben daarom maar lekker vroeg m’n bed ingestapt om een beetje bij te slapen.
noodzakelijke ingrediënten om zelf onderweg een lekkere maaltijd te kunnen bereiden. Tel daarbij op dat ik de route voor a.s. vrijdag zo’n beetje heb uitgestippeld en heb bekeken waar ik goedkoop kan tanken en waar ik de meeste korting kan incasseren (dat kan oplopen tot wel NZ$1,20 per liter!), dan kon ik mij alleen daarom al een tevreden mens noemen.
Door de voortvarende gang van zaken op woensdag, bleef er op donderdag ruim tijd over om nog wat van Auckland te gaan bekijken. Dat mocht ik mij natuurlijk niet laten ontzeggen, want als ik door een vulkaanuitbarsting ten onder zou gaan, dan wil ik natuurlijk wel weten waar ik het loodje leg.
Binnenkort vertrek ik voor een trip van drie maanden naar Nieuw-Zeeland. Een beetje ‘slow-traveling’ (voorlopig nog in m’n uppie) over het Noorder- en Zuidereiland. Overnachtingen voornamelijk in m’n campercar, afgewisseld door een aantal verblijven in lodges. Dat geeft de flexibiliteit van sneller of langzamer reizen, een andere route of uitstapjes naar plekken die te mooi zijn om niet te ontdekken.