25. Blog Nieuw-Zeeland: De Catlins – Een nieuwe ontdekking – Zeehondenjacht
Look deep into nature and then you will understand everything better. -Albert Einstein–
Regen? Maar dat was niet de afspraak voor vandaag, toch!? Het zou droog blijven en de zon zou schijnen zodat ik een nieuwe ontdekkingstocht, nu in de Catlins, zou hebben. Maar nee, de regen kwam in gestaag snellere stromen naar beneden, hoewel de lucht nog de zwoelheid van een lome zomerse dag ademde.
Voor mij betekende het m’n hoofd resetten en m’n plannen voor vandaag resetten. Bottomline was de situatie niet veranderd dat ik maar een half uurtje rijden verwijderd was van m’n lodge voor de komende dagen en dat hier in de buurt voldoende is te doen … buiten.
Dit dagje met een groeizaam regentje gaf mij de gelegenheid de mogelijkheden om mijn activiteiten van de komende twee dagen te plannen en de opties voor de daaropvolgende acht kampeerdagen eens op hoofdlijnen in kaart te brengen. Wanneer zou ik waar ongeveer (kunnen) zijn en welke campings (met douche) zou ik kunnen kiezen? Een camping op een racebaan voor de paardenrennen gooide in ieder geval hoge ogen. 😉 Daar kon ik dan bij het ontbijt de trainingen van de paarden vanaf m’n campingplekje volgen, dat leek mij wel apart. 😀 😃
Aangezien de laatste vier van die acht dagen op een locatie zou zijn waar in ieder geval geen douche beschikbaar is, vond ik het wel handig om een beetje opgefrist die laatste vier dagen in te gaan. 😀 Vervolgens zou ik mij weer helemaal kunnen opfrissen in m’n laatste lodge bij Christchurch. Ik zou dan verfrist en fruitig in het vliegtuig stappen en de mensen in Nederland opgefrist weer onder ogen kunnen komen (behalve dat ik dan natuurlijk wel 24 uur in het vliegtuig had gezeten …). 😉
Ook in deze lodge had ik het mijzelf direct na aankomst gemakkelijk gemaakt. Daarna een douche (ik had net zo goed buiten kunnen gaan staan aangezien de regen met bakken tegelijk naar beneden kwam). Dat was dan wel weer goed nieuws voor de watervallen die ik een van de komende dagen wilde gaan bezoeken. Die zouden vast ‘wilder’ zijn dan deze dag na een lange periode van aanhoudende droogte. 😀
Een dagje zeehondenjacht, dat was weer eens wat anders dan dolfijnen. 😉
Wel met het fototoestel, natuurlijk niet met geweer en knuppeltjes, ik hield het wel netjes en de natuur in ere. Eerste doel was Cannibal Bay (was die naam toevallig?) en daar spotte ik een, twee, vijf, acht zeehonden op het strand (lekker zonnebadend) en in de branding (even een frisse duik). Nummer twee die mocht er zijn, hij had een ‘stevig figuur’. Net als elke andere zonaanbidder, moest hij zo af en toe even ‘keren’, dat gaf wat beweging in het verder rustige schouwspel. Maar zo af en toe ging hij er eens even echt voor zitten, voor de ‘menselijke’ strandgangers die zo nodig een foto van hem moesten nemen. Zo af en toe besloot een van hen een frisse duik te nemen, maar het was wel een verrekte eind lopen naar die zee. Vermoeiend hoor.
Daarna naar Nugget Point, eens kijken wat we daar aan het eind van de middag konden spotten … iets van pinguïns misschien?
In ieder geval een vuurtoren, een aantal op een grappige manier in het water gedrapeerde stenen en op een van die stenen, amper zichtbaar, bevonden zich een aantal zeehonden. Maar dan moest je wel heel goed kijken … Er kwamen er hoe langer hoe meer (of ik ontdekte er hoe langer hoe meer 😀 😃). In totaal heb ik er zeker zo’n 50 gezien, waaronder ook hele kleintjes, die gingen in het kinderbadje. Schattig hoor. Maar de beroemde en zeldzame geeloogpinguïn liet zich niet zien.
De volgende ochtend zag ik ze wel …, maar liefst tien stuks, heel bijzonder er zoveel op een ochtend te zien (vertelde de gids mij). Ik moest er alleen wel berevroeg voor opstaan, dat was dan wel weer het nadeel.
Die Sunrise Tour was dus uiteindelijk echt ‘at sunrise’Â en niet pas om 9 uur. Ik moest mij om 5 uur melden. Het was het waard maar de wekker om 4.15 uur was wel bar vroeg.