Twee nieuwsgierige bergen
Stel je eens voor:
deze aarde over 40 miljoen jaren
zij kent geen mens meer, maar toch is zij ‘onze’ aarde.
het verhaal gaat dan dat twee bergen
zich beklagen over hun standvastigheid
en weten willen hoe het elders is.
zij scheppen verplaatsbare wezens,
wezens die hun het nieuws van over verre toppen brengen.
deze wezens besluiten op een dag
dat de bergen die zij vreemde verhalen vertellen
de vader en moeder van hun wereld zijn.
zij besluiten dat een god -wat God?-
de schepper van deze vader en moeder is
en zij dus direct van god afstammen.
dit idee verplaatst zich over de toppen
tot in alle uithoeken van de nieuw geschapen wereld.
als God, onze God,
die wij zoveel in de mond leggen en toedichten,
dit nieuwe verhaal zou horen.
zou deze God dan uitbundig lachen
en verzuchten dat ze de schepping eindelijk begrijpen?
Stel je dat eens voor, als je kunt …
wat betekent dat dan?
Voor jood, moslim, christen en hindoe,
voor boeddhist en elke andere gelovige?
Stel je eens voor:
40 miljoen jaren
maken het verschil tussen ons geloven
en dat van hen die straks zullen leven.