De laatste zonnestralen

Als de laatste zonnestralen
de aarde liefdevol toedekken,
de nacht het rumoer
van onze daden overmeestert,

leg ik mij neer bij jou
liefste onbekende.
Pas dan delen wij de nacht
onze diepste gedachten, elkaar.

Of niet …

En dromen wij onze eigen droom
alleen, verlaten, eenzaam en gewond.
Onze ziel verduisterd
en met een verstopt hart.

Een hart dat pas weer gaat kloppen,
zich kan openen op het ritme
van jouw levensstroom,
toegang geeft aan jou.

Als de eerste zonnestralen
de aarde tot leven wekken
en duistere dromen verdrijven,

keren wij ons om naar elkaar,
onze blik op de ander gericht,
ons hart vol van de ander.