Tekens van jouw volk
Jij,
gebrandmerkt door de tekens van jouw volk
ontweken, gewantrouwd, nooit meer thuis
zoekend naar een ankerpunt, vrede.
Ik,
levend in vanzelfsprekendheden
geliefd, vertrouwd, altijd thuis
in de ruimte van mijn beperkte blik.
Jij en ik,
onbekenden die elkaar zoeken
maar beiden angstig voor de ander
voor de dreiging, het onbekende.
In een kus,
zullen onze levens elkaar vinden.
Een blik in jouw, mijn ogen, ons hart
opent deuren naar onze toekomst.