Stap voor stap
Stap voor stap nader ik, jou,
het einde, mijn bestemming.
En dan? Volledig – niets meer?
Dan is er leegte, ruimte,
kan ik toch opengaan,
om, nog eens, te beginnen.
Pas dan, aan het einde,
is er, weer, een begin
voor een nieuw perspectief,
ruimte voor nog een start.
Haat, rancune en jaloezie
hebben ’t afgelegd tegen
liefde en mededogen
die ik heb ontvangen, mij
in de schoot geworpen is.
Heb ik dan gevonden,
waarvoor ik was voorbestemd?
Geraakt door jou, een ander,
hart en bed en ziel gedeeld.
Mijn voetstap achtergelaten
in de ziel van één, twee, velen.