Spelen met de maan en de sterren
Soms,
als ik in een melancholische bui ben,
en ik sta in de metro
op weg naar ik weet niet waar,
dan kijk ik tegen alle mensen op,
zie ik hun in zichzelf gekeerde gezichten,
beperkt mijn zicht zich tot hoe ver ik reiken kan.
Maar vaak,
als de wereld mij niet groot genoeg kan zijn,
ik ook op weg ben,
nu naar een bestemming die er niet toe doet,
en ik weet dat ik elke uitdaging het hoofd kan bieden,
dan kijk ik over iedereen heen tot in de verste verten,
spelen mijn handen met de maan en de sterren.